Przeglądaj wg Słowo kluczowe "Pomerania"
Teraz wyświetlane 1 - 5 z 5
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Akcja „wycofania”: Ewakuacja wybranych grup Polaków z polsko-niemieckiego obszaru przygranicznego w 1939 roku(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Sękowski, PawełNiniejszy artykuł ma na celu przedstawienie przygotowań, a następnie przebiegu ewakuacji wybranych grup polskiej ludności cywilnej w 1939 r. z polsko-niemieckiego obszaru przygranicznego. W okresie międzywojennym plany ograniczonej ewakuacji z wybranych części województw śląskiego, poznańskiego i pomorskiego, podporządkowanej całkowicie celom wojskowym, były przygotowywane od 1925 r. i następnie modyfikowane w ostatnich latach przed wojną. Ewakuacja („wycofanie”) administracji dotyczyła wszystkich instytucji rządowych i ich personelu, za wyjątkiem aparatu Ministerstwa Sprawiedliwości i niektórych instytucji podporządkowanych Ministerstwu Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Aż do dnia niemieckiej agresji na Polskę nie został przygotowany żaden plan ewakuacji ogółu ludności cywilnej. Cała „akcja wycofania na wypadek Z” była przygotowywana w pośpiechu i w poczuciu troski o nieprowokowanie Niemców, lecz w konsekwencji nie miała szans realizacji już w kilka dni po wybuchu drugiej wojny światowej.Pozycja Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka nr 1 (XXVI), 2017 (Regionalne i globalne uwarunkowania bezpieczeństwa Niemiec)(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Molo, Beata; Koszel, Bogdan; Cziomer, Erhard; Morozowski, Tomasz; Ciesielska-Klikowska, Joanna; Stolarczyk, Mieczysław; Paterek, Anna; Trzcielińska-Polus, Aleksandra; Kruk, Aleksandra; Schöll-Mazurek, Kamila; Tomala. Magdalena; Kargol, Anna; Sękowski, Paweł; Bałamut, Anna; Stępniewska, Paulina; Gawron, Dominika; Furgacz, Przemysław; Malinowski, Krzysztof; Molo, Beata; Budzowski, KlemensZe wstępu: Dynamika zjawisk i procesów zachodzących w środowisku międzynarodowym implikuje konieczność ciągłej modyfikacji, względnie transformacji, dotychczasowych strategii i polityki bezpieczeństwa przez poszczególne państwa, w tym także Niemcy, ze względu na ich znaczącą pozycję i rolę na arenie międzynarodowej. Pomijając kwestie szczegółowe, należy odnotować, że przyjęta w lipcu 2016 r. przez rząd federalny Biała Księga 2016 (która zastąpiła podobny dokument z 2006 r.) zdefiniowała zasadnicze zagrożenia dla bezpieczeństwa wewnętrznego i międzynarodowego Niemiec, a także dla ich sojuszników. Katalog wymienionych w dokumencie zagrożeń obejmuje zarówno klasyczne zagrożenia dla suwerenności i integralności terytorialnej, jak i kwestię cyberbezpieczeństwa oraz terroryzmu, niekontrolowane migracje, proliferację broni masowego rażenia, nielegalny obrót bronią konwencjonalną i technologią wojskową, bezpieczeństwo energetyczne, państwa upadłe oraz zagrożenia dla zdrowia, a także życia w postaci epidemii i pandemii. W Białej Księdze 2016 podkreślono znaczenie NATO i Unii Europejskiej dla bezpieczeństwa Niemiec, wskazując przy tym na potrzebę współdziałania obu organizacji międzynarodowych. Ponadto zadeklarowano podjęcie działań przez Niemcy na rzecz wzmocnienia WPBiO. W dokumencie omówiono również kierunki rozwoju Bundeswehry. Uwzględniając powyższe, Autorzy niniejszego tomu podjęli w swoich opracowaniach zagadnienia związane z wybranymi aspektami bezpieczeństwa Niemiec w zmieniających się uwarunkowaniach regionalnych i globalnych.Pozycja Państwo i Społeczeństwo nr 2, 2002(Oficyna Wydawnicza AFM, 2002) Kubát, Michał; Czarny, Ryszard M.; Pietrzyk, Dorota; Horodyski, Miłosz; Grzybowski, Marian; Staszków, Jan; Maciąg, Marek; Hładij, Michał; Szczurek, Wiesław; Kornaś, Jerzy; Kloczkowski, Jacek; Szarota, Zofia; Panek, Anna; Tabora-Marcjan, Ewa; Sierankiewicz, Ewa; Paleczny, Tadeusz; Warmińska, Katarzyna; Blachnicki, Bogusław; Fatuła, Dariusz; Dołhasz, Magdalena; Kubacka, Dominika; Świerczyńska, Jowita; Boczkowska, Barbara; Seniów, Jerzy; Hadżinikołowa, Elena; Grott, Olgierd; Majchrowski, JacekPozycja Wilkierz miasta Debrzna z 1407 roku(Oficyna Wydawnicza AFM, 2023) Gierszewski, Andrzej; Kitowski, PiotrWilkierz miasta Debrzna z 1407 r. jest obecnie najstarszym znanym nauce zbiorem praw małych miast na Pomorzu Gdańskim. Przygotowany przez Radę Miejską i zatwierdzony przez Krzyżaków dokument składa się z 48 artykułów, które regulowały najważniejsze aspekty życia gminy oraz wprowadzały sankcje karne za określone wykroczenia. Odpis dokumentu zachowany w Archiwum Państwowym w Szczecinie pozwala zakładać, że jego pierwotna treść mogła mieć inny układ oraz że niektóre postanowienia były aktualizowane po wydaniu wilkierza. Zbiór praw regulował życie gminy w niemalże niezmienionej formie aż do pierwszego rozbioru Polski w 1772 r.Pozycja Wpływ wojen polsko-pomorskich na status prawny Pomorza do X III wieku(Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Kruszewski, TomaszCelem artykułu jest dynamiczna analiza konfliktu polsko-pomorskiego w profilu prawno dogmatycznym i historycznoprawnym, z pominięciem kwestii geograficznych i militarnych. Szczególnie ważne jest sprofilowanie problemu, oparte na rozstrzygnięciu, czy książęta pomorscy byli krewnymi Piastów po mieczu, czy po kądzieli. Ostatnio zaczyna upowszechniać się powrót do koncepcji piastowskiego pochodzenia książąt pomorskich, co musi prowadzić do konstatacji, że przed podbojem Mieszkowym nie było na Pomorzu silnych ośrodków władzy. Teoretyczne nadanie Świętopełkowi Mieszkowicowi władzy nad Pomorzem, zakończone wygnaniem macochy Ody wraz z braćmi przyrodnimi, i późniejsze odzyskanie tam władzy całymi wiekami rodziło konflikty m iędzy obu liniami dynastii. Rozważania n a temat wpływu wojen na status prawny średniowiecznego Pomorza m u szą być poprzedzone analizą zakresu władzy cesarskiej nad tą krainą. Historyk państwa i prawa musi dostrzec w źródłach rzecz podstawową, że całe Pomorze od Odry po Gdańsk było jedną jednostką, podległą w średniowieczu władzy zwierzchniej cesarstwa rzymskiego. Jednoznacznie wynika to ze źródeł średniowiecznych. Widukind z Korbei, opisując walki Mieszka I z Wichmanem, wyraźnie rozgranicza status prawny Pomorza od innych ziem polskiego władcy. Podobnie jest u biskupa merseburskiego Thietmara. Ten ostatni pisze wyraźnie, że Mieszko płacił cesarzowi trybut „aż po rzekę Wartę”. Czyli cały obszar Pomorza stanowił pas ziem trybutarnych cesarstwa. Podbój Pomorza zawsze zaczynał się od części wschodniej, a kończył na zachodniej. Tak było już za Mieszka I. Nastąpiło wtedy pełne wcielenie Pomorza do Polski. W okresie po klęsce Mieszka II do śmierci Władysława I Hermana Pomorze pozostawało w luźnej zależności od Polski. Zmieniło się to za Bolesława III Krzywoustego. Podbój Pomorza Zachodniego miał miejsce po 1113 r., może do 1124 r., ale zapiski źródłowe są tu skąpe. Trybut i obowiązek udzielania pomocy był oznaką podległości. Konstrukcje prawne traktatu merseburskiego z Lotarem III znakomicie odczytał Teodor Tyc: „Zwierzchnictwo księcia polskiego stanowi stopień pośredni między księciem pomorskim a najwyższym suwerenem, cesarzem”. Krzywousty złożył hołd lenny, bo Pomorze było pod zwierzchnictwem cesarskim. W okresie rozbicia dzielnicowego doszło ostatecznej klęski polskiej polityki na Pomorzu (jeszcze w 1147 r. Niemcy, Dania i Polska wspólnie występowały przeciwko Pomorzanom). Ostatnią próbą zachowania równowagi między wpływami polskimi i niemieckimi na Pomorzu był układ kruszwicki z 1148 r., jednak Polska, trawiona rozbiciem dzielnicowym, systematycznie traciła kontrolę nad Pomorzem, aż do 1181 r., gdy w Lubece Bogusław I uznał zwierzchność cesarza.